|
Teymullah el-Muvahhid
|
 |
« Yanıtla #1 : 30 Ocak 2014, 10:43:52 » |
|
Soru: SA. ''HAZRETİ'' KELİMESİNİN MANASININ; ''ŞU AN BURADA HAZIR BULUNAN DEMEK'' OLDUĞUNU ,DOLAYISIYLA BU SÖZÜN HİÇBİR VARLIK HAKKINDA KULLANILAMAYACAĞINI(Allah cc ,peygamberler,salihler hakkında dahi kullanılamayacağını),KULLANILDIĞI TAKDİRDE KÜFRE GİRİLECEĞİNİ ÖĞRENDİM.BUNU DA PEK ÇOK KİMSENİN BİLMEDİNİ DÜŞÜNEREK PAYLAŞMAK İSTEDİM.Allah cc İÇİN KULLANILIRSA ,Allah cc a YER VE MEKAN TAYİN EDİLMİŞ OLUNUR Kİ ,BU DA KÜFÜRDÜR.ÖLMÜŞ,ŞU AN BURAYA ULAŞMASI İMKANSIZ İNSALAR İÇİN KULLANILDIĞINDA DA BU SÖZ KÜFÜR OLUR!!!BU SÖZ NERDEN ÇIKMIŞTIR? BİLGİSİ OLAN VARSA YAZARSA İYİ OLUR!!!
Cevap: Bir kelime hakkında hüküm vermeden önce, o kelimenin kullanıldığı dilde hangi manaya geldiğine bakmak gerekir.
“Hazret (حضرت)” kelimesi Arapça “حاضِر (hazır olan, bulunan)” kelimesinden türemiştir. Arap olan tarikat ehlinden kimileri “نحن في حضرت رسول الله (ص.) ، نحن في حضرة عمر ، نحن في حضرة الله” gibi ifadeler kullanırlar.
Şayet bu kelime insanlar hakkında, örneğin; “Rasulullah (s.a.s) şu an bu ortamda mevcuttur.” veya “Ömer (r.a) şu an burada, aramızdadır.” niyeti ve inancı ile kullanılırsa bu küfürdür.
Eğer getirilen tevil geçerli bir tevil ise, örneğin; “şehitlerin, salihlerin ruhu dolaşıyor, ilim meclislerine gelip bizi duyuyorlar” kastıyla söylenirse, bu kişi tekfir edilmez fakat yaptığı hatalıdır. Kendisine bu sözün bid’at olduğu açıklanır ve bir daha kullanmaması öğütlenir.
Allah (c.c) için “hazret” kelimesini kullanmaya gelince; eğer “Allah yoktu, şimdi burada mevcut” kastıyla söylenirse bu küfürdür. Fakat “Allah ilmi ile ne yaptığımızı bilir ve ilmi ile hazırdır” manasında kullanılırsa küfür olmayıp bid’attir. Kişiye bir daha bu sözü kullanmaması söylenir.
Yani bu kelimeyi kullanan bir kişi hemen tekfir edilmez; önce kendisine niyeti sorulur. Niyetine ve verdiği cevaba göre tekfir edilir ya da edilmez.
Buraya kadar yapılan açıklama Arap dilindeki kullanımla ilgilidir. Türkçedeki kullanıma gelince; “hazret” kelimesi saygı duyulan kimselerin adlarının başına saygı, övme, yüceltme amacıyla getirilen bir unvandır. Dolayısıyla Türk dilinde bu kelime “hazır olan, burada mevcut bulunan” manasından sıyrılıp saygı duyulan kimseleri yüceltmek, onlara kıymet vermek için kullanılır olmuştur. Öyleyse Rasulullah (s.a.s), Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali (r.anhum) gibi zatlar için saygı anlamında kullanılmasının herhangi bir sakıncası yoktur.
Burada şunu da belirtmek gerekir ki; “hazret” kelimesi Allah (c.c) hakkında kullanılmaz. Çünkü Allah (c.c) hakkında kullanıldığında Arapça manasına göre anlaşılır. Ayrıca insanlar için kullanılan bir söz Allah (c.c) için kullanılamaz. Aksi takdirde burada Allah (c.c)’ı mahlûkata benzetme söz konusu olur. Nasıl ki bir insan için “seyyid” kelimesi kullanılır da Allah (c.c) için kullanılmazsa, aynı şekilde mahlûkattan bir kimse için kullanılan saygı ifadesi de Allah (c.c) için kullanılmaz. Allah (c.c) için, O’nun şanına ve yüceliğine yakışacak şekilde Kur’an ve sünnette geçen sıfatlar kullanılır.
|
